PODSTAWOWY RACHUNEK PŁATNICZY

Podstawowy rachunek płatniczy przeznaczony jest dla konsumentów, którzy  nie posiadają innego rachunku płatniczego w walucie polskiej, prowadzonego przez dostawcę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, który umożliwia wykonywanie transakcji przewidzianych dla rachunku podstawowego.

Zgodnie z ustawą z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1997) implementującą dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE
z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 214):

1. Dostęp do rachunku podstawowego pozwoli konsumentom na wykonanie podstawowych, najbardziej popularnych usług płatniczych (w tym dokonywanie płatności internetowych).
2. Podstawowy rachunek płatniczy umożliwia wyłącznie:
   1. dokonywanie wpłat środków pieniężnych na rachunek,
   2. dokonywanie wypłat gotówki z rachunku na terytorium któregokolwiek państwa członkowskiego (w bankomacie lub w placówce dostawcy)
   3. wykonywanie na terytorium państw członkowskich transakcji płatniczych, w szczególności
      w urządzeniach akceptujących instrumenty płatnicze, placówce dostawcy, lub za pośrednictwem środków elektronicznego dostępu do rachunku, a także bez fizycznego wykorzystania karty.

Podstawowy rachunek płatniczy umożliwia więc: otrzymywanie wpływów z tytułu dochodów lub świadczeń, opłacanie rachunków, nabywanie towarów i usług (także przez Internet), w tym za pośrednictwem polecenia zapłaty, polecenia przelewu oraz za pomocą karty płatniczej (z wyłączeniem kart kredytowych).

3. Dostawca usług płatniczych jest obowiązany oferować podstawowe rachunki płatnicze w walucie polskiej.
4. Dostawca usług płatniczych obowiązany jest do prowadzenia podstawowych rachunków płatniczych
   w zakresie krajowych transakcji płatniczych nieodpłatnie.
5. Dostawca usług płatniczych może pobierać opłaty za:
   1. wykonanie każdej następnej krajowej transakcji płatniczej (tj. polecenia przelewu)  po wykonaniu
      w ciągu miesiąca nieodpłatnie 5-ciu takich transakcji zleconych przez konsumenta,
   2. wykonanie każdej następnej transakcji płatniczej przy użyciu bankomatów lub wpłatomatów (tj. wpłaty lub wypłaty gotówki) nienależących do tego dostawcy znajdujących się na terytorium RP po wykonaniu w ciągu miesiąca nieodpłatnie 5-ciu takich transakcji na rzecz konsumenta.

Opłaty te nie mogą być wyższe od opłat najczęściej stosowanych przez ostatnie 12 miesięcy przez tego dostawcę za taką samą usługę powiązaną z jakimkolwiek innym rachunkiem płatniczym prowadzonym przez dostawcę.

6. Dostawca usług płatniczych nie może pobierać od konsumenta innych opłat  za świadczenie usług związanych z prowadzeniem podstawowego rachunku płatniczego poza powyższymi, ale może pobierać opłaty za wykonywanie transgranicznych transakcji płatniczych. Opłaty za te transakcje nie mogą być wyższe od opłat najczęściej stosowanych przez ostatnie 12 miesięcy przez tego dostawcę w odniesieniu do transakcji tego rodzaju, wykonywanych w ramach jakiegokolwiek rachunku płatniczego prowadzonego przez dostawcę.
7. Z rachunkiem podstawowym nie mogą być powiązane żadne produkty kredytowe (istnieje jedynie możliwość rozliczania przez dostawcę usług płatniczych transakcji płatniczych wykonywanych przy użyciu karty płatniczej, powodujących przekroczenie środków zgromadzonych na rachunku). Konsument posiadający rachunek podstawowy będzie mógł dokonywać transakcji kartami płatniczymi, z wyjątkiem transakcji dokonywanych kartami kredytowymi, bowiem z rachunkiem podstawowym nie mogą być powiązane żadne produkty kredytowe.
8. Dostawcy usług płatniczych nie mogą pobierać opłaty za wydanie karty płatniczej (debetowej) do rachunku podstawowego.
9. Szczegółowe zasady dostępu do podstawowego rachunku płatniczego określają przepisy Roz. 7 (art. 59ia-59ih) ustawy o usługach płatniczych z dnia 19 sierpnia 2011 r.